Ακόμα μια αγωνιστική χρονιά πέρασε και όπως όλα τα πράγματα στην ζωή, έτσι και αυτή η χρόνια μου έχει αφήσει ανάμεικτες εντυπώσεις. Από την μια άνθρωποι(μια ολόκληρη ομάδα, η χορηγός εταιρεία και η οικογένεια μου) που πίστεψαν και πιστεύουν σε εμένα και στις δυνατότητες μου, που με γέμισαν χαρά και από την άλλη κάποιοι που στο όνομα του «ανδρισμού» τους αρνούνται πεισματικά να δεχθούν την θέση μου στην ελληνική αγωνιστική οικογένεια, να με πικρένουν. Είμαι βλέπετε γυναίκα και επειδή αυτό είναι δύσκολο να το καταπιούν φροντίζουν να με γιουχάρουν όταν προσπαθώ να οδηγήσω..
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…
Στην Ριτσώνα κατάφερα να σημειώσω τον δεύτερο χρόνο στον θεσμό του ενιαίου κάτι που ταυτόχρονα μου εξασφάλισε και την τρίτη θέση στο φετινό πρωτάθλημα. Αυτό δεν είναι αποτέλεσμα τύχης, αλλά αντίθετα έργο σοβαρής προσπάθειας κόντρα σε μια σειρά ατυχιών που κυνηγούσαν τον κινητήρα του αυτοκινήτου μου από τον πρώτο κιόλας αγώνα.. Είναι σίγουρο ότι θα μπορούσα και καλύτερα εάν ο κινητήρας μου δεν έσπαγε δύο φορές φέτος και αν είχα χρόνο να κάνω περισσότερες δοκιμές. Από την μια είναι η δουλεία μου- που με υποχρεώνει συνήθως να λείπω δυο ημέρες την εβδομάδα και από την άλλη οι δουλείες του σπιτιού που με περιμένουν όπως όλες τις άλλες γυναίκες που γνωρίζετε. Ο χρόνος για προπόνηση είναι ιδιαίτερα περιορισμένος και στην περίπτωση της ανάβασης της Ριτσώνας απλά ήταν ανύπαρκτος.
Όπως είπα και πιο πριν, υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν στις δυνατότητες μου και που έχουν σταθεί δίπλα μου πολλές φορές. Φέτος χάρη στην εμπιστοσύνη που έδειξε στο πρόσωπο μου η Aventurine SA που εξελισσει στην Ελλάδα το Darkfall( www.darkfallonline.com ) και την οικογένεια μου- σημείωσα ορισμένα αξιοπρεπή αποτελέσματα. Ευχαριστώ λοιπόν με όλη μου την καρδία τον κ. Jade Mehdawi (για την χορηγία) και φυσικά τον πατέρα μου (για την εμπειρία). Τους χρωστάω πολύ περισσότερα από όσα οι λέξεις μπορούν να γράψουν
Από την άλλη θα ήθελα να σας πω ότι παρόλο ότι η Aventurine ήδη μου πρότεινε να με υποστηρίξει με την αγορά και συντήρηση ενός αγωνιστικού αυτοκινήτου για τα επόμενα δύο χρόνια, νοιώθω τόσο πληγωμένη από αυτά που συνέβησαν την Κυριακή, που σκέφτομαι ότι δεν υπάρχει λόγος να συνεχίσω.
Αναφέρομαι στα γιουχαρίσματα από «αρσενικούς ανεγκέφαλους γορίλες- θεατές» οι οποίοι όποτε περνούσα από ένα συγκεκριμένο Κ μου κάνανε την χαρακτηριστική κίνηση του πλυσίματος των πιάτων φωνάζοντας άσεμνα επιφωνήματα και στους δύο αγώνες. Όλοι αυτοί απλά ήξεραν καλύτερα και θα πετύχαιναν καλύτερο αποτέλεσμα, αλλά ή καταραμένη η καινωνία.... τους τα έφερε στραβά …
Η αντίδραση των γυναικών δεν ήταν και πολύ διαφορετική. Με κοιτούσαν με έκπληξη στη αρχή και με οίκτο, ή φόβο ( δεν είμαι σίγουρη) στην συνέχεια. Για τις περισσότερες πρέπει να είμαι κάτι αξιοπερίεργο, κάτι σαν «το κορίτσι που μεταμορφώνεται σε γορίλα» στα περιπλανώμενα τσίρκο του 1960.
Λαμπρή εξαίρεση αποτέλεσαν τα κορίτσια του www.motorwomen.gr που με αγκάλιασαν και φωτογραφήθηκαν μαζί μου δίνοντας μου ιδιαίτερη χαρά στον τερματισμό. Δεν πρόλαβα κορίτσια να σας το πω -αλλά σας ευχαριστώ για την όαση χαράς που μου προσφέρατε. Απλά ήμουν λίγο ζαλισμένη από την συμπεριφορά που περιγράφω και δεν πρόλαβα να σας μιλήσω.. Άλλη φορα!!
Και για το τέλος άφησα την αντίδραση των δημοσιογράφων. Μπορεί να μην βγήκα πρώτη, αλλά ο τρόπος αντιμετώπισης που μου επιφυλάξατε με εξέπληξε. Σαν να μην έγινε τίποτα, σαν να μην έκανα με την αξία μου τον δεύτερο χρόνο λες και μου χάρισαν το αποτέλεσμα. Μια τηλεοπτική συνέντευξη μου πήραν στο τέλος της προσπάθειας μου, αλλά ακόμα και σε αυτή με ρώτησαν αν με έχουν πειράξει ποτέ όταν οδηγώ στο δρόμο λέγοντας μου να πάω να πλύνω πιάτα. Ε, ναι μου το λένε κάθε μέρα αλλά σήμερα περίμενα κάποιος να με ρωτήσει για την οδήγηση στην Ριτσώνα, για το MG, ή για τους αντιπάλους μου- και όχι για τα καταραμένα τα πιάτα(καλά που έχω πλυντήριο πιάτων!!!). Δεν θέλω ιδιαίτερη , ή ευνοϊκή αντιμετώπιση για ότι κάνω, αντίθετα επιθυμώ με όλη μου την ψυχή να με κρίνουν με αντικειμενικότητα. Όπως δεν κρύβομαι(και ποτέ δεν κρυβόμουνα) πίσω από ειδικά πρωταθλήματα για γυναίκες (λες και οι γυναίκες είμαστε άτομα με ειδικές ανάγκες) αλλά ανταγωνίζομαι τους άντρες στον πραγματικό κόσμο και διακρίνομαι με την αξία μου, επιθυμώ να έχω και μια ισότιμη αντιμετώπιση (το ίδιο φαντάζομαι ότι επιθυμούν και οι άντρες οδηγοί). Όχι καλύτερη, αλλά ισότιμη.
Μέσα από συναισθήματα που προκαλούν κλαψίγελο, αφιερώνω το αποτέλεσμα της προσπάθειας μου της Κυριακής σε όλους τους παραπάνω που ανέφερα. Όσοι χάρηκαν(οι περισσότεροι- αν όχι όλοι οι συναθλητές μου) τους ευχαριστώ από την καρδία μου για την αγάπη τους και τους εκφράζω την εκτίμηση μου.
Οι υπόλοιποι μπορείτε να ξανασκεφτείτε την συμπεριφορά σας και ελπίζω να έχετε ήδη μετανοιώσει.
Για την ιστορία, ακολουθεί ένας πίνακας με τελική βαθμολογία του πρωταθλήματος ενιαίου MG.
| Ονοματεπώνυμο | Βαθμοί |
1 | Βασίλης Ζάχος | 200 |
2 | Κώστας Γκόντζος | 129 |
3 | Ισμήνη Φαμπιάτου | 122 |
4 | Νίκος Σταγόπουλος | 117 |
5 | Μιχάλης Μαυροειδάκος | 116 |
6 | Κώστας Κωνσταντίνου | 104 |
7 | Αμερικάνος | 101 |
8 | Ρένος Καίσαρ | 95 |
9 | Στάθης Ξηνταβελώνης | 92 |
11 | Αντώνης Παπαρινόπουλος | 71 |
10 | Δημήτρης Σπέγγος | 66 |
12 | kapri | 52 |
13 | Hamlet | 44 |
14 | Θανάσης Καραχάλιος | 42 |
15 | Παναγιώτης Μιχαλάκης | 36 |
16 | Γιάννης Ντόλας | 32 |
17 | Νίκος Ζήκος | 14 |
18 | Γιάννης Καλαϊτζιάν | 9 |
Θα ήθελα να περιγράψω και τον αγώνα όπως συνηθίζω σε αυτό το site εδώ και έξι μήνες, αλλά δεν προλαβαίνω γιατί έχω σφουγγάρισμα, σιδερό και να κάνω μπεσαμελ για μουσακά …
Ίσως του χρόνου πάλι…!!!
MG CUP2005
Ismini
ΥΓ. Αν έχετε κάποια σχόλια, η δημιουργικές αντιρρήσεις σε αυτά που γράφω, θα χαρώ να δω το μήνυμα σaς εκεί που λέει comments