Περί σεβασμού …

Τον τελευταίο καιρό γράφονται πολλά για το εάν ο Schumacher θα πρέπει να συνεχίσει η να σταματήσει να αγωνίζεται στην Φ1. Όλοι οι «ειδικοί» βιάζονται να μας πουν ότι το άστρο του έχει σβήσει -στηριζόμενοι σε μεμονωμένα αποτελέσματα αγώνων και σε ύποπτες δημοσκοπήσεις. Ο Schumacher μπορεί να μην είναι ο αγαπημένος μου οδηγός-μάλλον το αντίθετο, αλλά δεν αντέχω να βλέπω τις στρατιές των μετρίων που μέχρι πέρυσι έσκυβαν ευλαβικά το κεφάλι τους μπροστά στο ταλέντο του, να «ξεσπαθώνουν» και να ορμούν να τον κατασπαράξουν! Τόσα πρωταθλήματα, η ανάσταση μιας μισοπεθαμένης ομάδας και οι στιγμές απολαυστικής οδήγησης που μας χάρισε, δεν έχουν αξία μπροστά στην θέληση μας να δούμε ένα θρύλο να ταπεινώνεται. Στο Μονακό μας είπαν ότι επίτηδες σταμάτησε το μονοθέσιο του εκεί- για να χαλάσει τον χρόνο του Αλόνσο. Δεν ήμουν εκεί- αλλά ότι και να ακούσω δεν πείθομαι αφού εάν φοβόταν τον ανταγωνισμό, δεν θα τολμούσε στην συνέχεια να εκκινήσει τελευταίος και μετά από έναν φοβερό αγώνα να τερματίσει 5^ος, αλλά θα το «έπαιζε» βεντέτα και δεν θα εκκινούσε καθόλου. Εκείνος όμως πάλεψε, όπως πάλεψε και στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου ήταν και ο αδιαμφισβήτητος κυρίαρχος του αγώνα και των δοκιμών. Η F1, μην έχοντας πια να προσφέρει θέαμα, έχει μεταμορφωθεί σε ένα είδος ρωμαϊκής αρένας, όπου το κοινό- εμείς δηλαδή - ζούμε για να δούμε την στιγμή που ο ηττημένος βασιλιάς θα αποχωρήσει ταπεινωμένος και να ικανοποιήσουμε την ματαιοδοξία μας. Είμαστε ακόμα πολύ κοντά στους νόμους της ζούγκλας, όμως ακόμα και εκεί για να εκδιωχθεί ο αρχηγός μιας φυλής λιονταριών, θα πρέπει ο υποψήφιος διάδοχος να αποδείξει ότι είναι πραγματικά ικανότερος από τον «παλιό». Σε ότι αφορά την λιονταρίνα που υπογράφει αυτό το κείμενο, κάτι τέτοιο δεν έχει ακόμα συμβεί!

Ισμήνη Φαμπιάτου